Merdivenlerdeki Sessizlik...

Artık malikanede durmak onu gün geçtikçe bunaltıyordu.Her zaman malikaneden uzakta kalmayı ve gezmeyi tercih etmişti tatil boyunca.Zaten tatil boyuncada yaptığı devamlı gezmek değilmiydi?Her zaman kafasında abisinin ilk ortaya çıktığı an vardı.Bir türlü kafasından onu atamıyordu.Kafasını devamlı karıştıyordu bu konular.En iyisi Dún Laoghaire sokaklarında birazda olsun gezmek kafasını dağıtmak istiyordu.Diagon Yolu*nada artık gidemiyordu.Bu olanlar gittikçe canını sıkmaya başlamıştı.Hava kararmaya başlamıştı.Upuzun bir sokak merdiveninin başında durdu ve merdivenlere doğru baktı."Burası sakin görünüyor" dedi içinden ve etrafına bakınmaya başladı.Kimsenin olup olmadığını kontrol ediyordu.Kimsenin olmadığını görünce merdivenden birkaç basamak çıkıp rastgele bir basamağa oturdu.Akşam olsa bile kuşların sesi tüm sokakta yayılıyordu.Göz ucuyla merdivenlerden inip çıkanlara bakmaya başladı.

Sırtındaki çantasını çıkardı ve hemen oturduğu basamağa koydu.Birşeyler onu sürekli rahatsız ediyordu ama o ne olduğunu tam olarak bilemiyordu.Kafasını hemen merdivenlerin bitişiğindeki duvara yasladı ve düşünmeye başladı."Acaba daha neler olacak..?"...

Doo roo doo roo doo...Ramparaamparampatampatam... Ivy her zamanki gibi seke seke merdivenlerde inip-çıkıyordu.Mantıksızda olsa eğlenceli olduğunu düşünüyordu.Buralarda dönebilmek güzeldi...Sokağın ortasında yapması yüzünden..evet belki biraz dikkat çekiyordu...ya da baya çekiyordu..Normaldi.Kiim sokağın ortasında aşağı-yukarı koşoşturup şarkı söyleyen bir insana bakmazdı ki? Etrafına bakmadan dönerken yoldan geçen bir çocuğa çarpmıştı.Olayın şokuyla öyle bakakalmışlardı.Ivy utangaç bir sırıtışla çocuğun üzerini düzeltti.Ardında eğilerek selam verdi ve hızlı adımlarla oradan uzaklaştı.
Biraz yürüdükten sonra merdivene geri döndü.Durup dikkatlice bakınca merdivende oturanın Bloo olduğunu fark etti.Yavaş yavaş şarkı söylerek Bloo*nun yanına gitti.Hemen yanına oturup Bloo'yu dürtercesine omuz attı.

Selam Bloo-Chann!!! Eh, bu halin ne? Sanırsam bişeler kaçırdım?

Ivy sırıtırcasına bir gülümsemeyle Bloo'ya baktı...Drin bir nefes alarak etrafına bakınmaya başladı....

Duvara yaslanmış duruyordu öylece.Sadece düşnüyordu.Ama merdivenlerden geçen büyücü ve cadılar Blood*a tip tip bakıyorlardı.Bu durum onun canını birazda olsa sıkmıştı.Göz ucuyla merdivenlerin başına baktı.Çok ses geliyordu.Bir kız çocuğunu görebilmişti o an.Etrafa gülücükler saçıp zıplaya zıplaya gidiyordu.Bu durum onun ufak bir kahkaha atmasına neden oldu ve kafasını duvardan çekti."Üff bugün çok sıkıcı" dedi ve etrafına üfleye püfleye baktı.Birden birinin omuzuna hafifçe vurmasıyla ufak çaplı bir çığlık attı.Karşısındaki kişinin kuzeni Kumiko olduğunu anlayınca derin bir nefes aldı."Ah kuzen korkuttun beni..! Az daha yüreğim ağzıma geliyordu" dedi ve sırıttı.

Kumiko*nun etrafa bakınmasıyla "Kuzen ben hiçbirşey yapmıyordum.Sadece biraz kafamı dinlemem lazımdı" dedi ve gülümsedi.Ah ne zordu onun için..Herşey bir anda oluvermişti ve bir andanbitivermişti."Aslında pek fazla birşey kaçırmadın.Sen nerelerdeydin? Seni pek fazla göremedim.." dedi meraklı bakışlarıyla

Ivy sırtarak:

"-Bu kadar korkcağını düşünmemiştim Bloo-Chan...Özür dilerim eğer çok korktuysam..."

diyerek Bloo'nun yanaklarını sıkarak tuhaf sesler çıkarttı.Kabul ediyordu ki şu anda baya tuhaftı ama amacı Blood'un gülmesiydi..Ivy onu dinlemişti ama pek inanmamıştı emindi ki arada bilmediği birşeyler vardı..

"-Hmm..Peki öyle olsun bakalım Bloo...."

diyerek tekrar sırıttı.Bi anki sessizlikten sonra Bloo onu görmediğini ve nerelerde olduğunu sormuştu..

Ailemin yanındaydım...Japonya'ya dönmüştüm..Babam bir an için olsun okula geri göndermemeyi düşündü.Ama işte burdayım...Kumiko isterde istediğini yapamaz mı? Duyulmuş şey değil..Hıııh.."

diyerek ufak bir kahkaha attı.Aslında buraları gerçekten özlemişti.Okulunu,binasını,arkadaşlarını..ki her ne kadar az arkadaşı olsada...Ama bu sene kararlıydı ki kesinlikle daha ılımlı ve atılgan olcaktı ki arkadaş edinsin..Kolay değildi ama yapacaktı..

"-Ummhh..Burası çok sıkıcı...Bloo! Buraya gelmeden önce bi çocukla çarpıştım.Sanırsam biraz daha dikkatli olmalıyım..

diyerek güldü.

Kumiko*nun sırıtmasıyla oda gülümsemeye başladı."Önemli değil Kumi...Sadece dalıp gitmişim" dedi ve etrafına bakınmaya başladı.Kumiko*yu tatil günlerinde hiç göremiyordu.Birden Kumiko*nun yanaklarını sıkmasıyla "Yapma" dedi ve kahkaha atmaya başladı.Kumiko her zaman böyle davranışlarda bulunurdu.Kumiko*nun garip sesler çıkarmasıyla "Dediğim gibi birçok şey oldu.Ama pek birşey kaçırdığın söylenemez.Ama şimdi burada anlatılacak şeyler değil bu olanlar.Sana daha sonra malikanede yada okulda anlatırım" dedi ve çantasını eline aldı.İçinden bir paket çıkardı.Paketin için açtı ve içinden birkaç leziz çikolatalar çıkardı.Birkaçını ağzına attı."Japonyada mıydın? Süper...Bende gitmeyi düşünüyorum.Oradaki akrabalarımı çok özledim." dedi ve paketi Kumiko*ya uzattı."Ee sana Kumi boşuna demiyoruz.Sen istediğini yaptıran birisin." dedi ve gülümsedi.Kumiko*nun pek fazla arkadaşı olmadığını biliyordu.Bu durum Blood*un üzülmesine neden oluyordu.Derin bir nefes aldı."Evet burası çok sıkıcı...! Birazdan kalkıp gideriz.Nasıl yani az önce bir çocuğa mı çaprtın? Nasıl oldu olay anlatsana" dedi heyecanla.Aslında kafasını kurcalayan bir soru daha vardı.Amcası niye Kumiko*yu okula göndermek istememişti."Bu arada Kumi amcam seni niye Hogwarts*a göndermek istemedi?" dedi merakla.Bu sorunun cevabını gerçekten öğrenmek istiyordu.Bir neden yokken Kumiko*nun okula devam edememesini çok tuhaf karşılamıştı.

Kumiko Blood'u güldürebildiğine sevinmişti.Yüzünde içinde ufakda olsa bir zafer ışığı olan bir şekilde sırıttı.Böyle yapmak ona çok eğlenceli geliyordu.Çok şey oldu? ...Kumiko meraklanmıştı ama çaresi yoktu sanırsam öğrenmek için beklemesi gerekiyordu.Kumiko paketi Blood'dan alarak bir parça çikolatayı incelemeye alarak yedi.Boğazına yapıştığından olsa ufak bir şekilde öksürdü ve boğazını temizledikten sonra:

"-Evet canım Japonya'daydım..Oralar çok değişmemiş hala çok güzel bir yer..

diyerek içini çekti.Kumiko gülerek Blood'un sorusunu yanıtladı:

Beni bilirsin canım...Pek dikkatli değilimdir.Sıkılmıştım.Öyle koşuştururken dikkat etmedn çocuğun tekine çarptım.Çocuk biraz şaşırmış görünüyordu.Buralarda fazla asyalı yok sanırsam.Hem onun hem de çarpmamdan olsa gerek...

diyerek sırıttı.Blood'a yaklaşarak:

"Aslında fane değildi.Şeker çocuktu."
diyerek ufak bir kahkaha attı.Kumiko ufak bir şekilde içini çekti.

"Bloo-Chan..Sende biliyorsun ki Japonya buraya baya uzak...Sonuçta ailemde uzakta.Onlar yakınlarında olmamı istiyorlar.Her ne olursa olsun.Bence bu yüzden böyle davranıyor.

Ardından gülümseyerek:

Hey! Sanırsam okula gitmek için hazırlanmamız gerekiyor.Hem burası sakinleşmeye ve sıkıcılaşmaya başladı..

dedi.

Kumiko*nun paketten çikolatayı almasıyla pakete katladı ve çantasına koydu."Ah anladım.Neyse biz varız.Ailen burada olmasada pek zorluk çekeceğini sanmıyorum" dedi ve ayağa kalktı."Evet.Burası oldukça sıkıcı...!" dedi gülümseyerek."Şeker çocuktu ha?!" dedi gülümseyerek.Artık okula gitmek için hazırlanmaları lazımdı.Her zamanki gibi birçok macera ile karşılalabilirlerdi.Kumiko*nun koluna girdi ve Kumiko*yu çekiştirerek koşmaya başladı.Malikaneye gidip valizlerini hazırlamaları gerekiyordu.Yavaşça tempoyu arttırmaya başladı."Bekle bizi Hogwarts biz geliyoruz..!" dedi neşeli bir ses tonuyla...Malikaneye doğru yürümeye başladılar.